fadime.62@gmail.com
Yazarımız kırmızı tişörtüyle masada oturmuş. Kuru, sulu ve pastel boyalarla birlikte resim yapıyor.
Resim yapan bir adam. Ortamda mavi-beyaz dalga desenli bir perde var. Adam yeşil bir kazak ve kahverengi pantolon giymiş, sol profilinden görünüyor. Önünde büyük bir tuval var ve renkli, soyut bir tablo üzerinde çalışıyor; tabloda mavi, pembe, sarı gibi canlı renkler hâkim. Adam elinde bir fırça tutuyor ve tabloya odaklanmış resim yapıyor. Arkada bir tahta masa var, üzerinde boyalar veya sanat malzemeleri bulunuyor.
YAZAN: Fatma Işık KAYA (Fadime)

Yazarın ‘Dünyayı Fatmalar Kurtaracak’ adlı kitabından alınmıştır.

Son birkaç yıldır hayat beni hiç ummadığım bir yöne doğru sürüklüyor ya, haydi hayırlısı diyorum. Umutlanmak istemiyorum. Umutsuzluğa kapılmaktan da kaçınıyorum. Çünkü hayat bana umut kapılarını birazcık olsun aralık bırakmayı öğretti.
16 yaşımdan beri tek bir arzum, amacım, sevdam oldu. Ne yazık ki ne kadar yaklaşmak istediysem, hep uzağımda durmayı, yalnızca ufak ufak selâmlaşmayı seçti mübarek. Oysa bazı nedenlerden dolayı asla arzulayamayacağım, uğruna savaş veremeyeceğime inandığım bir güzellik yanımda, yöremde dolaşıyor, sevgi dolu göz kırpışlarıyla beni baştan çıkarmaya çabalıyor nicedir.
O hep kovaladığım, kovaladıkça kaçan sevdama her şeye rağmen biraz zaman ayırmak istiyorum. Mutlaka araya başka işler, uğraşlar giriyor. Bazen de zaman otomatikman diğerine ayarlıyor kendini farkında bile olmadan.
Kendimi bırakmaya korktuğum yeni sevdam. Eğer aradığım huzuru, mutluluğu, doyumu, gönenci sunacaksan bana, yüreğimin kapıları sonuna kadar açık sana. Yok; yaşayacağım yine hayâl kırıklığı, burukluk, sonsuz karanlıksa, bırak beni, kendimle baş başa kalayım. Yanağıma dostça bir öpücük kondurup, git. Zira bu yürek umut yorgunu, dinlenmeye ölesiye ihtiyacı var.
4Mayıs2016
Çarşamba

Yorumlar

Bu yazı için yorum mevcut değil.
Dilerseniz Buradan yeni yorum gönderebilirsiniz.